Mijn visie

Het is mijn visie dat wij mensen elkaar nodig hebben en dat er geluk zit in samen en verbonden zijn. Door op een gezonde manier in verbinding te zijn met anderen zul je als persoon dieper in contact komen met jezelf, vrijer bewegen en onafhankelijker worden.

We leven in een tijd waarin de wereld het nodig heeft dat meer mensen in verbinding komen met hun ware zelf en in hun kracht komen. Dan opent de deur dat ze hun liefde gaan geven aan de wereld.

Wie ik ben

Sporter, student, barman, timmerman en therapeut

Sinds het verlaten van school ben ik verschillende wegen gegaan. Ik heb gestudeerd aan de universiteit en de hogeschool. Deze studies heb ik overigens niet afgemaakt, ik ben meer praktisch ingesteld. Jaren stond ik achter de bar. Met de eindverantwoordelijkheid was ik tot in de late uurtjes de orde in de chaos. Behoud van de kwaliteit, het bedienen van mensen, ik vond het belangrijk dat de gasten zich konden ontspannen en genieten van de beleving aldaar. Vaak erg gezellig, grote drukte en dus ook veel teamwork.

Ik ben altijd gepassioneerd sporter geweest. Rugby en roeien waren mijn sporten. En nog steeds zal je mij kunnen tegenkomen tijdens het hardlopen of schaatsen. Yoga en dynamische meditaties doe ik ook graag.

Het zal je wellicht zijn opgevallen aan de foto’s die ik gebruik, ik hou van de natuur. Een boswandeling, op het water, trekken in de bergen, de heide opgaan. De natuur voelt voedend en verhelderend, ik begeef me er graag in.

Pepijn Meerloo (’73) vader en getrouwd. Ik woon met mijn vrouw en dochter van 4 in de mooie stad Groningen.

Vanuit de horeca werd ik timmerman. Dat is het moment dat ik voor mezelf begon als zelfstandige. 15 jaar lang deed ik dit mooie werk. Buiten en binnen, een heel dak vervangen, restaureren van monumenten, tiny houses, een badkamer. Maar ook horecazaken verbouwen, decorwerk in winkels. Dakterrassen aanleggen, vloeren leggen, inbouwkasten of meubilair. Als je eenmaal de vaardigheid in de vingers hebt, kun je alles maken.

Mijn uitdagingen

Een van de grootste uitdagingen voor mij was leren voelen. Mijn hart was kwetsbaar. Ervaringen werkelijk binnenlaten was lastig. Er was een beschermingsmechanisme actief dat heel goed z’n werk verrichtte, maar mij ook afscheidde. Ik voelde me vaak niet verbonden met anderen en ook niet vrij om me te uiten. Eenzaamheid ken ik goed. Gewoon ontspannen m’n ruimte innemen riep van alles op.

Een relatie opbouwen en echt in verbinding zijn vond ik ook lastig en soms nog steeds wel. Hoe bewaar ik mijn grenzen, hoe breng ik mezelf in en kan ik ook de ruimte laten voor de ander, hoe kan ik kwetsbaar zijn en ook in verbinding blijven met de ander? Kan ik met mezelf komen, ook als het niet zo goed met mij gaat? Belangrijke thema’s waar ik als mens in uitgedaagd word en in wil groeien.

Als kind was ik altijd al gevoelig en sensitief en een groot deel daarvan heb ik onderdrukt, met het gevoel van langs de zijlijn staan als gevolg. Veel dingen gingen onopgemerkt aan me voorbij, ik snapte niet veel van de wereld om me heen. En, zo voelde dat, ik kon nergens heen met mijn verhaal.

Psychotherapie

Sinds de afgelopen 10 jaar heb ik me verdiept in weer een nieuw vak, de psychotherapie. Fascinerend hoe de mens psychisch en fysiologisch functioneert, een oude passie van mij komt hierin weer tot leven. Hier ben ik dan and I’m here to stay. Ik merk dat ik kwaliteiten uit mijn vorige werk als teamwork, de praktische toepassing en resultaat gerichtheid meeneem in mijn manier van therapie geven.

M’n vader was geen aannemer en m’n moeder geen kroegtijger. Veel vaardigheden heb ik mezelf, en met behulp van leermeesters, aangeleerd. Ik heb een aantal keer ‘de sprong gewaagd’ om voor een geheel nieuw vak te kiezen. Ik ben onzeker geweest, ik ken de twijfel, de frustratie van voor de brug staan. En toch steeds weer mijn hart volgen. Vallen en opstaan. Het beeld van de phoenix vind ik sprekend

Spiritualiteit

Spiritualiteit speelt een grote rol in mijn leven. 14 jaar heb ik op een kussen gezeten bij het Zenboeddhisme. De Zen bood me, naast de meditatieve ervaringen, vooral een welkomsgevoel. Thuiskomen bij mensen die mij waarderen om wie ik ben. Er werd niets verwacht en dat was nieuw voor mij. Meditatie heeft mij geholpen een groot vertrouwen in het leven te hebben en liefde te voelen voor wie ik ben. Zelfliefde is voor mij één van de belangrijkste sleutels tot geluk en persoonlijke groei.

De therapie die ik geef heeft ook een spiritueel aspect. De vertraging, de stilte, leren luisteren en voelen. Processen ondergaan, bewustzijnsverruiming, jezelf ontdekken. En uiteindelijk de beleving en realisatie dat je je verhaal niet bent. Loskomen uit de vernauwende visie van wie je al dan niet bent of waar je vandaan komt.

Dit is mijn verhaal en al kan ik nog wel de pijn ervan voelen en heeft mijn lichaam soms nog stressreacties, het is niet meer zo op de voorgrond. Het is van vroeger en het heeft mij gediend. Nu merk ik dat ik wel verbondenheid voel en die rijkdom is alom. Ik heb daar klaarblijkelijk eerst een weg van afgescheidenheid voor moeten afleggen. Sommige situaties blijven ook nu nog spannend en dan is het de kunst om de weg naar mezelf te hervinden en thuis te komen.

Ik heb de 4-jarige opleiding tot lichaamsgerichte therapeut gedaan bij het Aumm Instituut in Groningen. Daar heb ik ook de specialisatie tot trauma therapeut gedaan.

Hier heb ik geleerd psychotherapie te combineren met meditatie en spiritualiteit.
Het belichten en behandelen van diepe oude pijn.
Dat ik gelukkig kan zijn met m’n leven, dicht bij mezelf kan blijven en dat gezonde keuzes maken mogelijk is.
Een veelheid aan technieken en methodieken.
Ik heb een groot verdiepend inzicht gekregen in de verscheidenheid en diepgang van menselijke problematieken.
En hoe belangrijk veiligheid is in het therapeutische proces. Heel belangrijk!